Kimine göre aile felaketi, kimine göre kadını koruyan “İstanbul sözleşmesi” Cumhurbaşkanlığı kararnamesiyle iptal edildi.

Bu iptale Elhamdülillah diyen de oldu lanet olsun diyende.

Bu olayı aslında birkaç yönlü değerlendirmek lazım. Hem sözleşmenin içeriği hem de yapılış şekli çok tartışmalı.

Bir kere gerek kanunlaşması gerekse iptal edilmesi siyaseten yanlış.

Bu sözleşmeyi meclisten geçerken sırf uluslararası normlara uygun olsun diye içeriğini hiç araştırılmadan, tartışılmadan tüm partilerin oylarıyla geçti. Mecliste oy veren milletvekilleri bile içeriği hakkında bilgi sahibi olmadığı hatta merak edip okumadıkları kanaatindeyim. Mecliste bile çok az yaşanan bir süreç yaşandı sözleşme meclisten oy birliğiyle geçti.

Yıllardır İstanbul sözleşmesine kimi karşı çıkar kimi destek verir ama gerçekten faydası zararı nedir diye sorsanız pek kimse de içeriğini bilmez.

Aynı yanlışlık bir gece operasyonuyla da cumhurbaşkanlığı kararnamesiyle de iptal edildi.

OLDU BİTTİYLE OLMAZ

Öncelikle devlet yönetimi ben yaptım oldu bittiyle yönetilemez.

Bir çok konuda olduğu gibi bu konuda da iktidar, önce uyguladı ya olmuyormuş dedi değiştirdi.

Devlet yönetimi deneme, sınama, yap-boz yeri değildir. Peki bu süreçte yapılan yanlışlıklar sonrası oluşan yıkımların, kaybolan değerlerin, kaybolan hayatların, yıkılan ailelerin sorumluluğu ne olacak? Hesabını kim verecek?

İlk meclise geldiği zaman gelen tepkilere kulak verilseydi faydalı tarafları, yanlış tarafları tartışılmış olsaydı nasıl olurdu?

İktidar mensupları ve meclis her konuda olduğu gibi bu konuda da kendileri söyledi kendileri yazdı, kendileri çaldı kendileri oynadı, topluma büyük bir yıkıntı bıraktığı gibi büyükte bir kutuplaşmaya sebep oldu.

Sonra da mecliste oy birliğiyle alınan karar bir imzayla iptal ediliyor. Buda çok büyük bir yanlışlık. İptal edilecekse de düzeltilecekse de bunun yeri gene meclis olmalıydı.

Madem bu sözleşme, bu kanun zamanında mecliste yapıldı direk kaldırma yerine yanlış olan yerlerin düzeltilmesi daha doğru olmaz mıydı? Bu sözleşmenin yanlış olduğu yıllardır söyleniyor, toplumda böyle sözleşme benzeri de bir ihtiyaç var, bu sözleşmenin alternatifi yapılarak yerine konulsaydı, mecliste tartışılarak kaldırılsaydı daha iyi olurdu.

Tabi ben kaldırdım demekle olmuyor hala yürürlükte olan düzeltilmesi gereke kanunlar var. Yani top yekun ele alınması gereken bir konu bir gece yarısı operasyonuna kurban gitti. Son zamanlarda açıklanan her ne varsa soru işaretli olduğu gibi.

KANUNLAR TOPLUM VE BİREY DEĞERLERİNİ KORUMALI

İstanbul sözleşmesi ve bu konuda çıkan kanunlar gerçekten toplumu, toplum bireylerini, aileyi, aile bireylerini koruyor mu? Korudu mu?

Koruması yanında özellikle korumadığı kanaatindeyim.

Öncelikle şunu söylemek isterim toplum, toplum bireyleri, aile ve aile bireyleri kendi toplumsal ahlak değerleriyle yaşar ve korunur. Elbette toplum düzeni belli kurallara bağlı olarak yönetilmeli, kanunlaştırılmalı fakat bu kanunlar toplum ahlakına, birey ve aile hukukuna uygun olup olmadığına bakılarak yapılmalıdır. Bireylerin hak ve özgürlükleri toplum değerleriyle bağdaşmalı. Eğer bir toplum kendi değerleriyle yaşatılmıyorsa, o toplumda yapacağınız kanunlar, sözleşmeler kabul görmediği gibi yıkımı, huzursuzluğu beraberinde getirir.

Evet İstanbul sözleşmesi kadını koruma adı altında birçok yanlışlıkları da beraberinde getirdi. Özellikle bizim toplumsal ve aile değerlerimize vede ahlak yapımıza uymayan çok yönleri var.

Aile içi şiddeti korumak yerine bizzat şiddeti teşvik edici yönleri var.

Mesela; uzaklaştırma kanunu hiçte akılcı bir kanun değil. Sözde aileyi koruması, kadına şiddeti önlemesi beklenirken aileyi de dağıtıyor, şiddeti de artırıyor. Aile bireyleri uzaklaştırıldığı zaman daha çok şüpheci, daha çok kini tetikleyici duruma gelir en ufak gördüğünü yanlış anlar ve onunla iştihada yeltenir.

Aileyi korumak, aile içi şiddeti önlemek polisiye tedbirlerle olmaz. Aile yapısının değer ve ahlak kurallarını, aile bireylerinin karşılıklı sevgi ve saygı bilinci ve sorumluluklarının var olması sağlanmalı öyle uygulamalar yapılmalı.

Ne idüğü belli olmayan din taciri birileri kalkar “İslam’da kadını dövmek var” derse diğeri kanun zoruyla polisiye tedbirlerle kadını korumaya kalkarsa ne aile nede bireyleri hiçbir zaman koruyamazsınız.

Bu konuda sadece erkek kadın ilişkisi şekline değil de şu an toplumun bulunduğu psikolojik ve sosyolojik durumunu da bir gözden geçirmiş olsak nasıl olur? Siz hayatı yaşanmaz hale getirmek için her şeyi yapın ondan sonra saygı sevgi, mutluluk huzur bekleyin.

SÖZLEŞMEDEN BAZI ÖRNEKLER;

Vereceğimiz bazı örnekler gösteriyor ki, bu sözleşmenin faydasından daha fazla zararı görülmektedir.

4/3 madde ve fıkrasıyla, cinsel yönelimi temel haklar arasına alırsanız her türlü sapkınlığı yasal hale getirirsiniz. Bu durum da toplum ve aile değerlerini yok eder.

12/1. madde ve fıkrasıyla, aile içinde bulunan din, örf ve adetlerimizdeki esasa göre, karı-koca görev ve sorumlulukları kalkıyor. Eşler birbirlerine karşı bağımsız ve sorumsuz oluyor. Bu durum aile yapısını ortadan kaldırıyor.

12/5. madde ve fıkraya göre, her tür sapkınlığa karşı, din, sözde namus, ahlak ve kültür kuralları gibi bahanelerle karşı çıkılmayacak. Bu durum toplumsal ahlakı ortadan kaldıracak.

13. maddeye göre devlet, toplumsal tepkileri önlemek için, sapkınlıkların STK kuruluşlarına yardım edecek, yanlarında olacak ve işbirliği yapacak. Sapkınlıklara karşı tepkileri yok edecek ve onlara karşı anlayışlı olunmasını sağlayacak.

14. maddeye göre, tüm eğitim kurumlarında, cinsel yönelimlerin temel hak olduğu işlenecek. Bunlara saygı gösterilmesi gerektiği öğretilecek. Çocukluk çağında, beyinlerine sapkınlıklar normal olduğu işlenecek ki, bu teşvik ve yönlendirmek anlamına gelir.

48. maddeyle, şiddete maruz kalanla, yapanların uzlaştırılması ve arabuluculuk yapılması kesinlikle yasak ve kanunla yasaklanacak.

Bizim toplumumuzun olmazsa olmaz değerleri vardır. Bu toplum değerleri aile değerleriyle entegre olduğu zaman iyi bir aile yapısı ve doğru aile bireyleri yetişir.

Toplumu, aileyi ve bireylerini korumak için çok uzağa gitmeye bir yerlerde bir şeyler aramaya gerek yok. Biz kültürü olan, medeniyetler inşa eden, aile bağlarının güçlü olduğu, sadece çekirdek aileyle yetinmeyen, geniş ve büyük aile yapısına da önem veren bir millet kültüründen geliyoruz. Sürünen böceğe bile hakkını veren, en iyi kadin-erkek haklarını veren, iyi bir nesil yetişmesi için aile kurumunun önemini baş köşede tutan, insanı; “ekonomik bir hayvan olarak görenler karşısında ideolojik ve biyolojik bir varlık olarak gören” bir dinin mensuplarıyız. Türk Kültüründe de İslam dininde de toplum, aile ve bireyler çok kıymetlidir.

Önümüzde bu kadar güçlü bir örnek ve bilgi kaynakları varken kendi ellerimizle toplum değerleri, aile değerlerini yok etmeyelim.

Not: A.V Mehmet Yaman'nın çalışmasında örnekler alınmıştır.