Yazıma bir çocukluk hikayesiyle başlamak istiyorum.

Küçüklüğümüzde çocuklar arası kavgaları bilirsiniz. Şimdi rahmetli oldu bir çocukluk arkadaşımız vardır. Kavgada genellikle yenilirdi. Yenildikten sonra ağlamalı bir şekilde karşısındakine “Sen makarnayı çok yiyorsun beni dövüyorsun bende makarna yiyeyim de sen gör” derdi.

Birde Temel fıkrası konduralım şuraya; “Temel  At’ını yarışlara katmış. Temel'in atı en geride koşuyor... Temel heyecanla bağırıyor Aslanım benim, bütün atları kattı önüne kovalıyor."  

Aslında bu hikaye ve fıkra bizim şu anda ki, halimizi çok güzel özetliyor.

Son yıllarda hatta uzunca bir zamandır tüm olumsuzluklar bir şekilde dış güçlere bağlanır oldu. Kur yükselir dış güçler, fiyat artar dış güçler, protesto olur dış güçler, kalkışma olur dış güçler.

Evet doğru peki tedbir nedir?

Gelebilecek tehlikelere karşı tedbirin var mı?

Evet doğrudur, bu topraklar sorunlu, belalı, kefeni elinde dolaşılan topraklardır. Ecdat bu topraklara girdiği zaman elinde kefeniyle girmiştir. Bu topraklarda her dönemde, her yönetime karşı dış güçler tehdidi vardır. Bunun olması da çok doğaldır. Aslında tüm ülkelerin, dış güç tehdidi ve tehlikesi vardır, ama bizim ülkemizin, milletimizin, coğrafyamızın bir kat daha fazla dış güç tehdit ve tehlikesi vardır. Çünkü millet olarak diğer milletlerden farklı, coğrafya olarak dünyanın en gözde coğrafyasındayız. Ecdat bu coğrafyayı seçerken rastgele seçmemiştir.

Bu topraklarda, bu millet üstünde dış güç tehlikesi ve tehdidi bir kat daha her dönemde vardır. Bundan bin yıl öncesi, beş yüz yıl öncesi, yüz yıl öncesi, elli yıl öncesi, yirmi yıl öncesi olduğu gibi bu günde elbette dış güç tehdit ve tehlikesi vardır.

BU BİR YÖNETİM BASİRETSİZLİĞİ, BECERİKSİZLİĞİDİR

Dün problemlerde, krizlerde yönetim hatası bu gün dış güçler demeye kimsenin hakkı yoktur. Dünde yönetim hatası vardı bu günde yönetim hatası var. Ülkeyi yönetmekteki basiretsizliği, beceriksizliğin cezasını dünde bu millet yaşıyordu, bu günde bu millet yaşıyor böyle giderse yarında yaşayacak.

Bir problemi kökten çözmezseniz sık sık başınıza gelir. Hani denir ya bataklığı kökünden kurutmak.

Bu problemler bir anda olmadı geçmiş zamandan gelen problemlerin kangrenleşmiş halidir.

Gerek ekonomik olarak gerek siyaseten dışa bağımlılığın bir tezahürüdür bu yaşadıklarımız.

Ülkelerin en büyük düşmanı olan yabancı sermaye ve yabancı para birimiyle yapılan bağlantılar o ülkenin idam sehpasını hazırlaması demektir. Bizimde ülke olarak idam sehpamız her daim hazır bekliyor. Yağlı urgan boynumuzda geziyoruz.

Siz yabancı sermaye hayranlığı ile dümeni başkalarının eline verirseniz oda sizi istediği zaman istediği yerde oynatır. Yünetimler basiretli olacak, geleceği, olabilecekleri okuyacak ve tedbirleri de zamanında alacak.

Ülke gerçeklerini göz ardı eder, üretimi tabandan alır, güç diye yabancı sermaye diye beynelmilel sermayeye veya onun uzantılarına sonuna kadar kapıyı açarsanız, ülke ihtiyacı ürünleri tekelleşmesine göz yumarsanız sonunda olacağı budur. Ne fiyatlara nede Kur’a karşı direnç gösterebilirsiniz.

Zaten ülke olarak millet olarak bizi yok etmek isteyen güçler var. O zaman dümeni teslim edersen seni doğru limana çıkarmayacağı apaçık belli değil mi?

Krizleri, problemleri dış güçlere bağlamak, çephede düşmana karşı tedbirli almayıp, sonra bize saldırıyorsun demeye yada yenilen futbol takımının yenen rakibine bizim oyunumuzu kestin demeye benzer.

Eşeğini sağlam kazığa bağlayacaksın bahane üretmeyeceksin!....

HALA YABANCIDAN MEDET UMUYORUZ…

Bir taraftan diyeceğiz ki, dış güçlerin oyunu diğer taraftan hala dış güçlerden medet umacağız. Bu nasıl bir düşüncedir anlam vermek mümkün değil.

Mademki, diyoruz dış güçlerin oyunu hala niye Katar, BAE ile anlaşmalar yapılıyor, dışarıdan medet umuluyor. Herkesin bildiği bir şey var ki, Arap ülkeleri, Ortadoğu ülkeleri  emperyalist güçlerin güdümünde yönetiliyor. Emperyalist güçler istediği gibi yönetimleri yönlendiriyor.

Ülkenin kazanımlarını, topraklarını, varlıklarını bu ülkelere peşkeş çekerek dış güçlerin oyunu bitecek mi?

MİLLİ MUTABAKAT YERİNE DIŞ GÜÇLERLE MUTABAKAT

 Krizi ülke içinde milli değerlerimizle, milli mutabakatla çözmek yerine dış güçlerle mutabakat yapıyoruz.  Farklı fikirde, farklı düşüncede, farklı kurumda da olsa bizim insanımızla mutabakat yapmak yerine, fikir alışverişi yapmak yerine, ortaya konulan fikirler ve çözüm önerilerine kulak vermek, dikkate almak yerine yabancıdan, dış güçlerden medet umuyoruz.

Şu anda adeta alay edilir duruma geldik. Cumhurbaşkanının katar Ziyaretinde Dışişleri Bakanı Mevlüt Çavuşoğlu’na bir gazetecinin “Para istemeye mi geldiniz?” sorusu, katarlı yetkililerin krizden doğan fırsatları değerlendiriyoruz demesi çok şeyler anlatıyor. Ama biz hala ülkenin kazanımlarını nasıl veririz de sıcak para gelir onun peşindeyiz.

ÇİN MODELİ EYRİNE MİLLİ MODEL OLSUN

Cumhurbaşkanı Erdoğan geçtiğimiz günlerde çözüm önerisi olarak Çin modelini örnek gösterdi. Çin modeli, Çin’in ideolojik yapısına uygun olabilir, peki bizim yapımıza uygun olacak mı? Gerçi gidişat onu gösteriyor. “Ben” kararlı bir ülke yönetimi Çin’de olduğu gibi son dönemlerde ülkemize de sirayet ediyor.

Bizim ülkemizin modele ihtiyacı yok. Bizim modelimiz uzak ve yakın tarihimizde var.

Önce yapılacak bir milli mutabakat. Sonra ülke genelini, toplum katmanlarını kapsayan, ben değil biz diyeceğimiz bir yönetim modelini uygulamak gerekir. Önce toplumsal barışa ihtiyacımız var. Yönetimin yanlışlarını görüp yapamadık demeye ihtiyacı var. Yönetimlerin tenkitlere kulak vermeye ihtiyacı var. Kurumların işler hale gelmeye ihtiyacı var. Sonra milli ekonomi modelini uygulamaya ihtiyacımız var.

Mesela  1923 yılında yapılan İzmir İktisat Kongresinde alınan kararlar günümüzün ihtiyacı aslında.  Bu kararları uygulamış olsak ve mali reform yapıp müteşebbisin üstündeki yükü kaldırmış olsak ve Faiz, Döviz ve kumar ekonomisini tedavülden kaldırıp, faizsiz TL tabanlı kontrollü, üretimden kazanmaya dayalı bir sitem koymuş olsak problem çözülmüş olur.

Bahane değil elbirliği ile milli çözüm bulamazsak o dış güçler yarın ellerini kollarını sallaya sallaya ülkemizi işgal ederler, tehdit ve tehlike çanları birlerinin bayram çanları olur.