Nizamettin Kutlu "Sanki Ben Öldüm" şiiri
Bu sonsuz âlemde, inan çok sevdim
Her baktığım şeyde,onu hep gördüm
Şükrettim niğmete,bir ömür verdim
Bir tatlı gülmeye,sanki ben öldüm...
Sevmek diyorlarmış, fazlası bende
Nasıl yaşanırmış, düşmüşüm derde
Gönül uslanmazmış, sürünür yerde
Heyhat diye diye,sanki ben öldüm...
Ne mecnun,ne leyla,böyle sevmemiş
Aşık maşukuna,sözüm dememiş
Kerem Aslı gibi,bunu bilmemiş
Fırtınaya düştüm, sanki ben öldüm...
Yıllarca yol gittim,hiç yorulmadım
Düşe kalka vardım,hiç darılmadım
Kapısına gittim,hiç sorulmadım
Duydum ki gitmiş ya,sanki ben öldüm...
Acıyı kederi,böyle yaşarım
Bazen sel'e benzer,ruh'en taşarım
Gönül bent'lerini,bir bir aşarım
Kalem i kırmışsın, sanki ben öldüm...
Ben beni unuttum,sizleri sevdim
Yalan bu dünya da, çok yeri gezdim
Herşey ne kadar boş,sonunda bildim
Kapandı perdeler,sanki ben öldüm...
Nizamettin Kutlu
7.5.2021
