O ESKİ EVLERİMİZ...

Kepenkleri eğilmiş, camları kırık

Sıvaları dökülmüş

Terkedilmiş bu ev, mahsun ve çaresiz

Sanki içerden sesler geliyor

Annelerin sesi...

Duvarlarda çınlıyor

Çocukların gülmesi

Neler yaşanmıştı kim bilir

Sevinç ve gözyaşlarının

Kucaklaştığı...

Doğumların mutluluğu

Ölümlerin çaresizliği ve hüznü

Burada gerçekleşmişti

O tenceredeki yemeğin kokusu

Leğenler de zorraki yıkanmalar

İsyan eden çocukların bağırışları

Kışın başka, yazın bambaşa

Ben mi sana yanayım,

Sen mi bana ?

Soruyorum usulca

Hani o eski evlerimiz

Yaşanmış geçmişiyle...

Yıkıldı yıkılacak...

Vefa mı bekledin,

Uzun yıllarca...

Biliyorum giden dönmedi

Cazibe ağır bastı

Sırt dönmekmi, bilmem

Albümlerde hatırlamak

O da bir müddet

Unutulmaya mahkûm belli ki,

Oysa neler yaşanmıştı

Bu dört duvar arkasında...

Zincirlenmiş bu kapı

Nice kavuşmaların

Mihrabı olmuştu ...

Kuşlar gibi cıvıldaşıyordu

Kardeşler

Derdiki Babalar

Bugünlerin kıymetini bilin

Yarın dağılacaksınız

Herbiriniz bir tarafa

Üzmeyin birbirinizi

Sevginin keyfini çıkarın

Can dan öte Babalar...

Tastik eden anneler

O günler ne güzel günlerdi...

Bu ev ve bu evler

O zamanlar mutluydu

Aile ve ev

Hayatın miheng taşı

Mükemmel tezahürüydü...

Şimdi bu ev yanlız

Birçok evler gibi

Yıkıldı yıkılacak

Belliki son demleri !

Sırt dönmüştük geçmişe

Nelere dönmedikki...

Herşeyde estetiği kaybettik

Taş 'ın ve ahşabın güzelliğini

Düz bir cam a terkettik

Sanattan yoksun

Ruh u öldüren

Zevksiz yüksek binalar

Yanlızlığa mahkûm bizler

Ve terkettiklerimiz

Tıpkı bu ev gibi

Arkamızdan gözyaşı döken

Unuttuğumuz

Mahsun ve çaresiz

Eski evlerimiz

Biliyorum,

Sizlerde bizleri,

Özlediniz....