Hatırla sevgilim !
80'lerde aynı üniversitenin farklı bölümlerinin öğrencileriydik.
Sen tıp fakültesindeydin,
Ben hukuk .
Sen sağ görüşlüydün,
Ben sol.
Ama kalplerimizdi bizi bir noktada birleştiren
Yani sevdamız.
Sokaklar kan revandı,
Köşe başlarını darbeciler işgal etmiş
Her yer kuşatma altındaydı
Ve o kargaşada tutuşturmuştun elime bir kağıt parçasını.
Bir kalp çizmiştin,
Evde Kal ! Lütfen Evde Kal !
Sokağa çıkma.
Son cümlen de "Seni bütün milliyetçi duygularımla seviyorum" diye yazmıştın.
Yıllar geçti görüşemedik
Gözlerinin rengini ve elime tutuşturduğun o kağıttaki yazılanları yüreğime nakşettim.
Çok sonraları öğrendim ki bir kasabada doktor olmuşsun.
Dün mesenger da spam bölümünde bir mesaj gördüm.
Bir kalp emojini ve
Evde Kal !
Lütfen Evde Kal ! Sokağa çıkma diye yazıyordu.
Aklım allak bullak oldu, ellerim ayaklarım boşaldı
Bir titreme tuttu beni.
Nasıl bulmuştun beni ?
Demek ki sen de unutmamışsın beni
Bilmeni isterim ki sevgilim
Bir sonbahar hüznü ile geçti ömrüm
Hiç bitmeyecek sandım
Ne çok acı verdi bana yokluğun
Sen ki ;
Bir Eylül yaprağıydın darbede
Belleğime kazınan
Yoklugunda kendimi şiire verdim.
Sayfamdaki bütün şiirlerin sahibi sendin.
Hayata tekrar tutunma adına sevdiğim
Yine sözünü tutacağım
Evde Kal ! Demiştin
Evde Kalacağım bu karantina günlerinde.
27.03.2020
Hasan Begdaş
