Maaş kavramını tetkikinden çıkan sonuç, kişinin hayatı boyunca çalıştığının karşılığını almasıdır. Bu çalışmanın süresi, günümüzde 8/24 saat olarak belirlenmiştir. Kişi maişetini temin bağlamında belirlenen bu sürede çalışıp uhdesine tevdi edilen vazifesini harfiyen yapmalı ve karşılığında da maaş hak etmelidir.

Memuriyet ve iş hayatında çalışma süreleri 8 saat olarak tespit ve tayin edilmiş olmasına rağmen muhtelif sektörlerde bu süre bila bedel aşılmakta, çalışan kişiler bildikleri halde bu duruma, işten çıkarılma endişesinden itiraz edememekteler. Bin kişinin çalıştığı bir iş yerinde 8+4 saat çalıştırıldığını farz edersek, işsizler ordusunun neden arttığını tespit edebiliriz.

Mesai kavramı sekiz saat olmasına rağmen bu süreyi doldurmadığı halde doldurmuş hükmüne uygun maaş alanların da mevcudiyeti malumdur.

Çalıma ilkeleri, tam mesai, tam maaş olduğuna göre az zaman harcayanların ya maaşı olmamalı veya yaptıkları işe uygun maaş almaları sağlanmalıdır. Memur ve memur statüsünde kısa zamanlı mesai yapanların maaşları tenkis edilirken resmi mesailerinin dışındaki zamanlarını maişet teminine mebni kullanmalarının da meşruiyet çerçevesinde olmasını temin etmek lazım gelirken resmi işlerinin de aksatılmasına fırsat verilmemelidir.

MEB’de çalışan eğitim personeline ek ders ücreti çalıştığı ders saati sayısı kadar ise benzeri çalışmalara da bu şekil uygulama getirmek mümkündür. Devlet memuru statüsündeki eşhasa , harcadığın mesai süresi kısa da olsa sana tam maaş takdir edeceğim derseniz çalışan ile çalıştıran arasında mesele kalmaz. Burada mesele, sosyal tabana yayılmış olur. çözüm üretmesi gerekenler sus pus olurken meseleden mütevellit madur olanlar çözüm ürettiğini zan ve kabulle tefrika ve fitneye  sebep olurlar. Farkında bile olmazlar. aAşağıda imam-hatiplerin görevleri tasrihen tadat edilmiş ama bu görevlerin süreleri mesai hayatı dahilinde hiçbir zaman tam süreye tekabül edemez. Öyleyeyse ne kadar iş, o kadar maaş, işi dışındaki zamanda da ferdi çalışmasına fırsat verilerek bütçesine destek sağlaması, makbul sayılmalıdır.

Fıkıhen imamette ve müezzinlikte görevli eşhasa maişet tediyesi caiz ise de yine fıkıhen imamda aranan vasıflar tadat edilince imamların maaş almadan da imamette bulunması tayin edilmişlik vaki değilse mümkündür. Cami ve Mescidin müdavim cemaatine mensup zatlar arasından ehil olan salahiyetli sayılıp imameti deruhte eder. O vakitte cemaate yetişememiş ise 2. sıradaki yoksa 3. sıradaki cemaat ehli namazın imametini deruhte eder. İşi yoğunsa selamlamadan sonra camiyi terk edip işine gider, hani maaşlı değil ,kendi işi var ya.

MADDE 40 – (1) Başimam-Hatip, Uzman İmam-Hatip ve İmam-Hatiplerin ortak görevleri şunlardır: 

a) Camilerde vakit namazları ile cuma, bayram ve teravih namazlarını kıldırmak.

b) Cuma ve bayram hutbelerini zamanında ve usulüne uygun olarak okumak, gerektiğinde hutbe hazırlamak, hutbe yazma ve okuma konusunda çalışmalar yapmak.

 c) Görevli olduğu camide vaaz etmek; isteyen vatandaşlara camilerde veya müftülükçe uygun görülecek yerlerde Kur’an-ı Kerim okumayı öğretmek ve dini bilgiler vermek; yaz Kur’an kursları ile ilgili görevleri yapmak.

ç) Camiyi irşat ve eğitim faaliyetleri için hazır bulundurmak.

d) Her gün öğle namazından bir saat önce açıp yatsı namazından sonra kapatmak suretiyle camiyi gün boyu açık tutmak.

e) Kur’an-ı Kerim, meal/tefsir, hadis, siyer ve ilmihal konularının yer aldığı çalışma programı hazırlamak, müftülüğün onayından sonra bu programı ilan ederek camide uygulamak.

f) Dini gün ve gecelerde görev yaptığı camide program düzenlemek veya müftülükçe düzenlenecek programlarda görev almak.

g) Cami ve çevresinin bakım ve temizliğini sağlamak ve bunun için gerekli tedbirleri almak; şadırvan, abdest alma yeri ve tuvalet gibi yerlerin temizliğinin vakıf, dernek, köy tüzel kişiliği, belediye veya ilgililer tarafından yapılmasını sağlamak.

 ğ) Teberrukat eşyasının bakımını ve korunmasını sağlamak.

h) Cami içinde ve avlusunda izinsiz yardım toplanmasını engelleyici tedbirler almak. ı) Görevli bulunduğu caminin yönetimiyle ilgili iş ve işlemleri yapmak, caminin ihtiyaçlarını giderici tedbirler almak, gideremediği noksanlıkları müftülüğe bildirmek.

i) Türk Medeni Kanununa göre akdedilen nikâhtan sonra isteyenlere nikâhın dini merasimini icra etmek.

 j) Cami ziyaretlerinin, İslam adabına ve güvenlik kurallarına uygun bir şekilde yapılmasını sağlamak; camilerin avlu ve ihlaleden her türlü davranışı ve faaliyeti önlemek için gerekli tedbirleri almak.

k) Belediye tarafından cenaze hizmeti verilmeyen yerlerde cenaze teçhiz ve tekfin hizmeti vermek, cenaze namazı kıldırmak ve defin işlemlerini yapmak.

l) Bayram, dini gün ve geceler, doğum, sünnet, düğün, hastalık, ölüm ve benzeri vesilelerle görev mahallinde ikamet eden vatandaşlara din hizmeti sunmak.

m) Görev mahallinde ikamet eden kimsesiz, yetim-öksüz, engelli ve ihtiyaç sahibi insanlarla ilgilenerek ilgili kurum ve kuruluşlarla işbirliği içerisinde ihtiyaçlarını gidermeye çalışmak.

n) İnsanlar arasında ülfet, sevgi, dayanışma ve kardeşliği artırıcı faaliyetler yapmak.

 o) Görev mahallinde bulunan çocuklar ve gençlerin dini ve ahlaki eğitimlerini geliştirmeye yönelik çalışmalar yapmak.

 ö) Müftülüğün bilgisi dâhilinde görev mahallindeki vakıf, dernek ve benzeri kuruluşların Başkanlığın hizmet alanı ile ilgili konulardaki taleplerine katkı sağlamak.

p) Camide kadınların ibadetlerini rahat bir şekilde yapabilmeleri amacıyla gerekli tedbirlerin alınmasını sağlamak.

r) Müezzin-kayyımın bulunmadığı zamanlarda onun görevlerini de yapmak.

s) 442 sayılı Köy Kanunu gereğince köy ihtiyar meclisi tabii üyeliği görevini yapmak.

ş) Görev alanı ile ilgili verilen diğer görevleri yapmak.

Bu meseleyi anlatırken zinhar bir zorlama düşüncesinde değilim. Allah, Kitabında , “Allah indinde tek din İslam’dır. Bir ara bu ayetin kırat edilmemesi gerektiğini, aksi takdirde gayr-i Müslim memleketlerdeki ilişkilerimizin zarar göreceğini düşünenler de yok değildi hani.

Bu durum, bu kadar açıkken Müslümanlar, ibadethanelerine biraz daha etkin sahip olmalı değil midir? Kesinlikle evet.

Kulluğun mahiyeti, gerektiği kadar öğretilemiyor, öğrenilemiyor.

Kanaatimce Müslümanların handikabı, Amelî mezheplerden ziyade itikadî mezheplere dair doyurucu bilgiye ulaşamamış olmalarıdır. Örgün eğitimde, bunlara ait ders varsa da mahiyeti yeteri kadar kavranamıyor olmalı. Bu da zaafların gerçek sebeplerini teşkil ediyor.

BU kanaatimi ilk kez yazıya geçiriyorum. Aslen meslek olmayan imamlığın meslekî okulunun açılması- karşı olmamla beraber-yerine Meslekî veya diğer liselerimizin öğrencilerine gerektiği zaman namaz kıldıracak kadar bilgi verilmesi ve öneminin kavratılması gerekir. Kırda bayırda iki kişi namaz vakti girdiğinde biri diğerine namazı şu gölgede cemaat yapıp kılalım diyebilmelidir.

Çok üzgünüm! Sokak mülakatlarını gördükçe içiz cız ediyor. Besmele çekmesi istenenlerin bazıları bilmediğini söylerken bazıları da Müslüman olmadığını söylüyor. Sadra şifa tarafı besmelenin İslamiyet’le ilgili olduğunu bilmeleridir.

MİLLETVEKİLLERİNİN DE GÖREVLERİ AŞAĞIDADIR.

Bu görevler içinde 8/24 saat gerekmiyor. Adı üstünde vekil. Vekiline maaş veren yok, danışmanına maaş verenler var.

Milletvekilleri, mesai yapmalarından tanzim edilmiş ücret alsalar, maaş almasalar yeridir. Bir işçi veya bir memur gibi mesai yaparak zaman harcamaları mümkün değil. Melis çatısı altında çalıştıkları sürenin ücretini alıversinler.  o zaman adalet yerini bulur. Seçmenlerine karşı da güvenilir olma hallerini ziyadesiyle muhafaza ederler.

Diğer taraftan Milletvekillerinin emekli olmaları keyfiyeti ve süresi bir başka hadisedir. Gariban işçi ve memurun emekliliği için mesai günlerini teşbih çıtlatırcasına say, dök. Süreniz dolmamış, de. Bir daha muhasebe için makama gelsin. İki yılda emekli edilen Milletvekili, 25 yıl mesai yapmışlar gibi emekli olup maaşa bağlansın.

Millet vekili olmak isteyenlerin cüzdanında evvel vicdanlarını ölçmeye çalışarak aday adayı yapsak herhalde başka türlü olur.

Milletvekili mi olmak istiyorsun?

Maaş yok. Emeklilik yok. Meclis mesaisine geldiğinde misafireten barınırsın fazlası yok. “Milletvekili olunca milletime gücümün yettiği kadar hizmet sunup mesrur olacağım, bahtiyar olacağım, gerekirse malımdam, mülkümden harcayıp hizmet edeceğim diyorsan gel, denildiğinde kabul ediyorsa eyvallah. Milletvekili olunca hayat standartları kıyas kabul edilmez bir çıtaya yükseleceği için ise o zatla ilgilenmeyeceksin.

Ne var ki madalyonun öteki yüzü farklı. Aday adaylığı pazara çıkıyor, parası çok olan 1. sırayı alıyor, sırayla gidiyor. bu gidişattan hayırlılık ve iyilik ummak beyhude değil de nedir?

“Milletvekilinin Görevleri Nelerdir?

TBMM'nin başlıca görev ve yetkileri ise,

kanun koymak, değiştirmek ve kaldırmak;

Bakanlar Kurulunu ve bakanları denetlemek;

Bakanlar Kuruluna belli konularda kanun hükmünde kararname çıkarma yetkisi vermek; bütçe ve kesin hesap kanun tasarılarını görüşmek ve kabul etmek; (Burada, kabul veya reddetmek olmalı değil miydi? para basılmasına ve savaş ilânına karar vermek; Milletlerarası antlaşmaların onaylanmasını uygun bulmak,  Türkiye Büyük Millet Meclisi üye tamsayısının beşte üç çoğunluğunun kararı ile genel ve özel af ilânına karar vermek ve  Anayasanın diğer maddelerinde öngörülen yetkileri kullanmak ve görevleri yerine getirmektir. Anayasa ve yasalarda belirtilen diğer görevleri yapmaktır.

Diğer yandan Milletvekilleri, seçildikleri bölgeyi veya kendilerini seçenleri değil, bütün Milleti temsil ederler.

 Bütün bunlar Anayasamızda milletvekilleri için tanımlanan görevlerdir. Ancak bunun dışında kamu vicdanı ve siyasi etik açılarından vatandaşlar vekillerinde neler beklerler biraz da onlara bakalım.

Milletvekili adayı olan kişiler seçim sürecinde seçmenine çeşitli konularda vaatlerde bulunurlar. Seçmenler verdikleri sözleri seçildikten sonra tutmalarını beklerler.

Bu nedenle milletvekili olmadan önce adayların yerine getirmeyecekleri konularda vaatte bulunmamaları gerekir.

Aksi durum siyasete olan güveni zayıflatır ve neticede sistem zarar görür.

Milletvekilleri görevde bulundukları süre içerisinde her yasama dönemi sonlarında iletişim araçları yoluyla topluma mal beyanında bulunmalıdırlar.

Milletvekillerinin söylemleri, yaşam biçimleri ve davranışları birbirine uyumlu olmalıdır.

Topluma örnek olmalıdırlar.

Milletvekili olan kişi, halkın ihtiyaç duyduğu hizmetler ve sorunlar hakkında gerek ulusal ve gerekse yerel düzeyde çözüm getirebilecek en az bir alanda uzmanlaşmış olmalıdır. Yani belli bir alanda bilgi ve beceri sahibi olmalıdır.”